Toen ik begrepen had dat God niet bestond en gezien had hoeveel moorddadig vermorzelend kwaad er alom is, verlangde ik innig naar de dood, het zoete der zelfmoord. Ik vroeg mij af: “Is het mogelijk gelukkig te zijn terwijl je moet leven in het besef een darrend kakkerlakje te zijn op een planeet die rondtolt in zinloze misère en zoja hoe?”. In 1968 ben ik begonnen met op-schrijven. Nu, 45 jaar later, is mijn schrijfwerk zo’n beetje voltooid. Ik heb ontdekkingen gedaan… Het verhaal van m’n zoeken en ten langen leste vinden bevindt zich in boekje Levend begraven dat gratis is; u zoudt een donatie aan Amnesty International kunnen doen?